Motto:

Człowiek podły nie daje nigdy,
człowiek przeciętny daje, gdy zostanie poproszony,
człowiek szlachetny daje sam od siebie nie proszony.

Nie ma stanów pośrednich między byciem lub nie byciem człowiekiem szlachetnym.

Za szlachetnych mogą uznać się Polacy mieszkający w kraju i zagranicą, którzy:

• nazywają się szlachetnymi, bo ich życie normują wartości ustalone w Dekalogu,
• inspiruje ich tradycja narodowa związana z pozytywną kulturą szlachecką,
• działają społecznie, pomagają ludziom, pracując wykonują dobrze swoje obowiązki,
•  zachowują się godnie w każdej sytuacji życiowej,
• są odpowiedzialni, lojalni, kreatywni i odważni, a nade wszystko są polskimi patriotami,
• poszukują innych ludzi szlachetnych by z nimi tworzyć grupy Ruchu Szlachetnych,
• tworzą dobro i walczą ze złem;
• uważają się za współwłaścicieli Polski i z tego faktu wynikają ich prawa i obowiązki;
• wypełniają swoje życie pracą dla rodziny i Ojczyzny, łącząc szczęście rodziny z pomyślnością Ojczyzny;
• w życiu codziennym są obywatelami prawomyślnymi,
• walkę o swoje prawa i lepszą Polskę prowadzą zgodnie z zasadami demokracji,
• cenią swoją wolność osobistą i niezależność państwową,
• dbają o swoją reputację, wysoki poziom etyczny w rodzinie i poprawne stosunki międzyludzkie w swoim otoczeniu.

Każdy, kto chce nazwać siebie szlachetnym powinien porównać swoje poglądy i postępowanie z Kodeksem postępowania szlachetnych. Jeżeli nie ma sprzeczności, to każdy w swoim sumieniu może przyznać sobie tytuł szlachetnego i to go upoważnia do wstąpienia do istniejącej grupy Szlachetnych lub utworzenia nowej grupy.

Z tytułu szlachetności można zrezygnować samemu lub utracić tytuł przez wykluczenie z grupy. Ważnymi powodami pozbawienia szlachetności przez kolegów z grupy mogą być: zdrada tajemnicy, nieetyczne zachowanie i postępowanie, używanie kłamstwa, brak zaangażowania w pracę społeczną itp