Często słyszę pytanie, czym jest polskość i czym jest polski interes narodowy.

Polska dla mnie to

• Piękne krajobrazy między Bałtykiem a Sudetami i Karpatami, między Odrą i Nysą Łużycką a Litwą, Białorusią i Ukrainą;
• Jednorodność etniczna tej ziemi (zamieszkałej dziś w 99,5 % przez Polaków) z językiem polskim;
• Ponadtysięczne (kilkutysięczne?) dziedzictwo narodowe z pomnikami, zabytkami, dziełami literatury, sztuki, muzyki, tradycją demokracji szlacheckiej, sztuki wojennej, tolerancji i umiłowania wolności, z bohaterami i symbolami narodowymi;
• Kraj i naród otwarty na świat, chętnie podróżujący, rozsiany po świecie – niemal wszędzie znajdziemy „wysepki” polskości, emigracyjne środowiska Polaków, skupione wokół parafii, klubów itd. Tam też jest Polska, mimo odległości i przebywania na obczyźnie;
• Spory kraj w środku Europy, na skrzyżowaniu szlaków, rozwijający się dość szybko, ze zdolnymi i pracowitymi ludźmi.

A czym jest polskość w ogóle? Czym różnią się Polacy od innych narodów, co składa się na ich charakter narodowy? Jakie mamy szczególne cechy? Poza wyżej wymienionymi, są to takie aspekty:

• Nasza słowiańska gościnność i otwartość, zasada „gość w dom, Bóg w dom”;
• Chęć niesienia pomocy potrzebującym, taki nasz polski samarytanizm;
• Wysoka pozycja tradycyjnej rodziny;
• Bogata tradycja kulinarna, pyszna kuchnia z posiłkami bogatymi w warzywa i owoce;
• Umiłowanie wolności – politycznej, kulturowej, sumienia, stawanie w jej obronie, walka „za wolność naszą i waszą”;
• Tolerancja wobec różnorodności kulturowej – przecież dawna Rzeczpospolita była tyglem narodów i tu chowali się uciekinierzy czy wygnańcy polityczni i religijni z innych krajów (nie mylić tej tolerancji z tolerancją cywilizacyjną, bo tu Polacy są dość zasadniczy);
• Tradycja demokracji szlacheckiej, żądanie podmiotowości, udziału w decyzjach, wiecowanie, sejmiki, sejmy, „szlachcic na zagrodzie równy wojewodzie”, a nawet opór wobec rządzących;
• Republikanizm (Rzecz Pospolita) jako odpór dawany tyraniom i ideologiom;
• Męstwo, waleczność, rycerskość, szacunek dla kobiet;
• Zaradność, pracowitość, umiejętność improwizowania;
• Nieufność do jakiejkolwiek „władzy”, ale i unikanie konfrontacji;
• Emocjonalność, spontaniczność, ale też melancholia i zbyt niska samoocena;
• Tożsamość jako zakotwiczenie w czasie, przestrzeni, tradycji i wspólnocie narodowej;
• Chrześcijaństwo, chrześcijańska tradycja, duchowość i moralność – świętowanie katolickich świąt, kult Matki Boskiej, chodzenie w niedzielę do kościoła, odwoływanie się do Nowego Testamentu;
• Uniwersalizm styku cywilizacji

Wbrew kosmopolitycznym bredniom, polskość to normalność, to piękna, witalna, bogata oraz unikalna przestrzeń duchowo-kulturalna. Zresztą, świadczy o tym ogromna liczba przybyszów z innych krajów (Hiszpanów, Francuzów, Anglików, Niemców itd.), którzy zakochali się w Polsce. Polskim interesem narodowym jest ochrona kraju zwanego Polską i polskości we wszystkich wymienionych wyżej przejawach.