Zamieszczamy rozmowę z Romanem Kluską, twórcą Optimusa i Onetu, polskim przedsiębiorcą, który mówi prawdę o tym świecie. Tego trzeba koniecznie posłuchać:
Kategoria: Praca i organizacja rządu
Polityka gospodarcza Polski – cz.10 – Rezerwy i infrastruktura
Infrastruktura jest niezbędnym otoczeniem dla prowadzenia działalności gospodarczej. Kapitał i inwestycje idą tam, gdzie jest większa wolność gospodarowania (patrz: https://polska-jutra.eu/polityka-gospodarcza-polski-cz-7-wolnosc-gospodarowania/ ) i lepsza infrastruktura. Dobra infrastruktura ułatwia działanie naszym lokalnym przedsiębiorcom, natomiast rezerwy zapewniają stabilność. I. Infrastruktura to różne aspekty i wiele ich cech:
Polityka gospodarcza Polski – cz.9 – Handel zagraniczny
Polska nie jest samoistna wyspą. I chociaż marzy mi się samowystarczalność żywnościowa, samowystarczalność energetyczna i w kilku innych dziedzinach (np. odzieżowej), to wymiana handlowa z innymi państwami jest i będzie się toczyć. Pytanie, jak to się odbywa… Owa wymiana handlowa ma wiele aspektów:
Polityka gospodarcza Polski – cz.7 – Wolność gospodarowania
Dużo ludzkość wydatkowała energii za wolność. Wolność, równość, braterstwo! Wolności i chleba! Za wolność naszą i waszą! Itd. Hasła wolności towarzyszą nam od wieków. Czym jest wolność? Brakiem ograniczeń? Hmmm… zawsze są jakieś ograniczenia, czy to przyrodnicze, czy moralne, czy inne. Możliwością dokonywania wyboru? A jaki to wybór – między zaplanowanym działaniem a więzieniem, między jednym złem a drugim złem, między jedną kliką a drugą? Ze zdefiniowaniem wolności zawsze był problem, bo to jest rzecz dynamiczna, która się odnosi do procesów, dziejących się zmagań, wysiłków, dążeń. Dlatego wprowadzono tzw. indeksy wolności gospodarowania, które opierają się na wielu wskaźnikach, które da się ocenić np. w punktach. I tak w tegorocznym indeksie wolności gospodarczej The Heritage Foundation – Polska awansowała na
Polityka gospodarcza Polski – cz.6 – Samowystarczalność
Chciałem pierwotnie inaczej zatytułować ten odcinek “Polityki gospodarczej Polski”: “Krótkie łańcuchy dostaw”. Jednak tu chodzi o coś więcej, o swoistą zaradność społeczności lokalnych i społeczności narodowej, ich bezpieczeństwo bytowe, zorganizowanie, by było zdrowiej, taniej, bez zadłużania. Czyli chodzi o samowystarczalność gospodarczą. Państwo powinno zadbać o swoją podstawową samowystarczalność. Nie oznacza to odizolowania się od świata, jak ma to miejsce w przypadku Korei Północnej, bo trzeba podróżować (“podróże kształcą”), poznawać inne kultury, wymieniać się z innymi narodami. Ale wszystko z umiarem – nie może być tak, że się uzależniamy od innych państw czy organizacji, np. od towarów chińskich, pieniędzy “unijnych” (a naprawdę naszych), armii amerykańskiej itd. itp.
Odporność, odporność, odporność! Zadbaj o to, bo…
Zamieszczamy fragmenty tekstu dra Vernon’a Coleman’a – bez komentarza: Będziemy musieli trzymać się z dala od ludzi, którzy zostali zaszczepieni? Katastrofalnym skutkiem jest to, że naturalne systemy odpornościowe dziesiątek czy setek milionów osób, które otrzymują szczepionki, są skutecznie niszczone. Ich układ odpornościowy nie będzie zdolny zwalczyć żadnej zmutowanej odmiany wirusa, która może rozwinąć się w ich ciele. A zmutowane wirusy mogą następnie rozprzestrzenić się w społeczeństwie. Uważam, że właśnie dlatego nowe odmiany wirusów pojawiają się na obszarach, gdzie szczepionkę podano wielu ludziom.
Polityka gospodarcza Polski – cz.5 – Dostęp do finansowania
Przedsiębiorcy – uwaga: przedsiębiorcy polscy, krajowi! – to ta specjalna grupa społeczna, która zapewnia główne dochody państwa. To przedsiębiorcy nasi, polscy, tworzą miejsca pracy, wypracowują dochody, podatki, generują usługi i towary. Oczywiście, pracownicy robią to razem z nimi, ale to przedsiębiorcy podejmują inicjatywę, ryzyko i odpowiedzialność. I choćby za to należy im się bardzo dobra opieka państwa i wsparcie w ich działalności. To wsparcie może mieć różne oblicza:
Polityka gospodarcza Polski – cz.3 – Wielostronne umowy wspólnie kontrolowane
Wielostronne umowy wspólnie kontrolowane (WUWK) to wspaniałe narzędzie ochrony producentów i konsumentów przed spekulantami, przed tzw. pośrednikami. Otóż dziś sytuacja w wielu sektorach gospodarki wygląda tak, że silne kapitałowo firmy (korporacje) prawie lub całkowicie monopolizują rynek skupu, magazynowania albo obrotu towarami, przez co dyktują ceny – zarówno te, które płacą producentom, jak i te, które im płacą konsumenci. Efekt jest taki, że producent, który najczęściej ponosi największy wysiłek, dostaje nędzne grosze za swój wyrób, natomiast pośrednik zgarnia kilkudziesięciokrotnie więcej od konsumentów. To jest wypaczenie, to zaprzecza uczciwości, sprawiedliwości, zasadzie proporcjonalnego wynagradzania wysiłku ludzkiego. Oczywiście, to nie rynek, lecz monopol, duopol, zmowa rynkowa, spekulacja, dyktat. Coś z tym trzeba zrobić.
Polityka gospodarcza Polski – cz.2 – MŚP i ich znaczenie
Tyle się mówi od lat o MŚP i pomocy dla nich, ale jakoś tego nie widać. Tymczasem firmy te – mikro, małe i średnie – to poważna część naszej gospodarki, ale także wyraz przedsiębiorczości Polaków. Dlatego należy je wspierać. MŚP wypracowują około 50% naszego PKB oraz dają zatrudnienie ponad 60 % pracowników!
Polityka gospodarcza Polski – cz.1 – Ważny wstęp
Polska ma ogromny potencjał, ludzki, surowcowy, gospodarczy. Ale Polska jest przedmiotem sporów między mocarstwami, które ustalają ponad naszymi głowami, co z nami, Polakami, ma się dziać. I tak ustalali w Wiedniu dwa wieki temu, w Wersalu ponad wiek temu (tu choć byliśmy obecni osobami Dmowskiego i Paderewskiego), w Jałcie i Teheranie ponad trzy czwarte wieku temu, w Genewie, Waszyngtonie i Moskwie ponad jedną trzecią wieku temu. Te ostatnie ustalenia – pomiędzy Reaganem a Gorbaczowem – czyniły z nas bufor między Rosją a Niemcami, bufor, który nie ma być silny, uprzemysłowiony ani zbyt niezależny. I tak się to od ponad trzydziestu lat dzieje: szamotamy się jak w klatce, gospodarkę nam zniszczono, przemysły polikwidowano, polskim firmom prywatnym podcina się skrzydła. Jedyny wyłom w tym procesie to wzmacnianie polskich firm państwowych za rządów PiS, co wywołuje wściekłość w Berlinie, Paryżu, Brukseli.
Nie chcemy medycznego apartheid-u i zniewolenia
Popatrz, co się dzieje – idzie wielkie zniewolenie: Bez komentarza !!!
Polityka surowcowa i materiałowa Polski – cz.9 – Podsumowanie
Mam wrażenie, że polityka surowcowo-materiałowa w Polsce nie istnieje. Nie ma żadnej strategii, planu, aby wykorzystać nasze bogactwa, surowce naturalne, a także wiedzę i umiejętności inżynierów. Mając tyle surowców, powinniśmy, jako Polska, na nich oprzeć swój rozwój i badania, rozwinąć poszukiwania, zorganizować lub doposażyć instytuty badawcze. Zamiast rozdawać pieniądze i rozdmuchiwać państwo opiekuńcze, de facto socjalistyczne, trzeba zainwestować w laboratoria, nowe materiały i technologie, dać ludziom pracę, opatentować, rozwinąć przemysł i zarabiać eksportując przetworzone surowce. Tyle miliardów złotych wpompowuje się w “socjal”, w “tarcze ochronne”, które nie wiadomo kogo chronią, w różne bzdurne projekty “naukawe” i w biurokrację, zamiast ruszyć z badaniami podstawowymi na miarę XXI wieku.
Polityka surowcowa i materiałowa Polski – cz.8 – Metale i ich pochodne
Tworzywa sztuczne, kamień i drewno nie są materiałami, którymi można by obsłużyć wszelką ludzką wytwórczość. Potrzebne nam są też metale oraz ich pochodne, czyli stopy, konglomeraty. Metale i ich materiały pochodne mają ciekawe właściwości i można je dobierać ze względu na rozmaite kryteria:
Stop truciu nas glifosatem !!!
Pikieta 29 marca pod siedzibą Bayer w Warszawie Konfederacji Rolniczo Konsumenckiej Konfederacja Rolniczo Konsumencka zaprasza na pikietę przeciw truciu nas glifosatem pochodzącym z produkcji rolnej, pasz GMO, wody etc.:
Polityka surowcowa i materiałowa Polski – cz.7 – Biomasa
Biomasę rozumiem bardzo szeroko – jako wszelkie materiały organiczne w naturze, gospodarstwach domowych, rolnych i przemyśle. Do biomasy zalicza się: uprawy energetyczne roślin, odpady drzewne w leśnictwie (kłody, chrust, korzenie, kora, trzciny), odpady przemysłu drzewnego i celulozowo-papierniczego, makulatura, odpady występujące w produkcji rolniczej (np.łęty ziemniaczane i roślin strączkowych), odpady przemysłu rolno-spożywczego (z cukrowni, gorzelni, olejarni, browarów), odpady produkcji zwierzęcej (odchody, gnojownica, obornik), odpady organiczne z gospodarstw domowych, część organiczna odpadów komunalnych.
Polityka surowcowa i materiałowa Polski – cz.6 – Tworzywa sztuczne
Dziś technika pozwala tworzyć nowe materiały – tzw. tworzywa sztuczne – spełniające określone wymagania np. lekkości (niskiej masy), nieprzewodzenia bądź przewodzenia prądu elektrycznego, określonej przenikalności termicznej, plastyczności, elastyczności, barwy lub bezbarwności, odporności na uderzenia itd. itp. Istnieje cała nauka zwana materiałoznawstwem, która się tym zajmuje. Można łączyć ze sobą rozmaite związki chemiczne, metale, minerały, zmielone substancje organiczne itd., z czego powstają najróżniejsze masy budowlane, płyty, topliwa, stopy, mieszanki – dające się formować, odlewać, wyciskać, giąć, nadrukowywać (p. druk 3D), rozciągać, frezować itd.